Hoe alles begon

 

Mijn naam is Irwin en ik ben een Irish Soft Coated Wheaten Terrier.

                                                         

In mei 2010, toen was ik nog in de buik van mama, heeft mijn familie ons als ras “ De Wheaten” leren kennen.

 

Nadat ik geboren en ongeveer 10 dagen oud was, kon ik dan ook mama zien. Maar “ojee” mama zag er heel anders uit als ik. Zij hadt een veel zachter vacht en het haar was langer met hele mooie licht bruine golven.

Je moet namelijk weten dat als de Wheatens geboren wordt, we allemaal donker bruin of zelfs bijna zwart zijn.

                                                  

Natuurlijk hoopte ik destijds ook dat ik een keer zo mooi haar zou krijgen als mama, maar dat kon nog wel duren tot mijn derde of zelfs vierde verjaardag. Tot daar aan toe zou ik nog veel verschillende kleuren krijgen en veranderde mijn haar van structuur. Toen ik ongeveer negen maanden oud was begon mijn volwassen haar te groeien. Wij hebben net mensen haar, wat gewoon

doorgroeit en met de schaar geknipt moet worden, dat heet, we hebben geen ondervacht en verliezen geen haar. Wel moet ik hierdoor regelmatig geborsteld en gekamd worden, zeker één tot twee keer in de week, dat is heel belangrijk, anders krijg ik viltklitjes en die zijn natuurlijk weer moeilijk eruit te krijgen. En dat doet pijn zeg ik je.

We hebben dit vacht omdat we van oorsprong uit Ierland komen en we weerstand moesten hebben voor het strenge en natte Ierse klimaat.

 

Maar goed, bij mama was het lekker warm en knus.

Na een paar weken kwamen steeds meer baasjes en vrouwtjes naar ons kijken, dat was wel interessant, want iedereen aaide of speelde met ons. Wij houden namelijk van de mensen en we willen altijd graag in de buurt zijn van het baasje of vrouwtje en het liefst hebben we ze allemaal bij elkaar.

We zijn echte familiehonden en houden er niet van alleen in een hok opgesloten te zitten.

Ook mijn nieuwe familie kwam ons regelmatig bezoeken samen met mijn kleine baasje en dat was meteen grote liefde tussen ons.

De Wheaten is namelijk gek op kinderen. We spelen en dollen graag met ze en zijn toch voorzichtig.

 

 

Nou en toen was het zover, ik verhuisde naar mijn nieuwe familie.

Bij hun thuis aangekomen, heb ik me eerst eens alles goed bekeken, want Wheatens zijn enorm nieuwsgierig. Hier vond ik het wel goed en heb me snel op me gemak gevoeld. Wat voor de Wheaten eigen is.

 

Naar een paar dagen kwamen de vrienden van mijn familie, daar moest ik natuurlijk meteen al even laten weten dat ik er ben en waarschuwende door te blaffen, het was en is tenslotte mijn tuin, mijn huis en mijn familie, daar komt niemand zonder aanmelding binnen. Maar zodra we de mensen dan kennen worden deze vrolijk begroet. Mijn vrouwtje moest dan eerst aan iedereen vertellen wat voor een ras we waren, wat voor een lief karakter we hebben, en hoe groot we worden. Ik wist toen meteen dat ik wel 48 cm groot kon worden, daar had ik nog heel wat te groeien.

 

Tja, en zo begon mijn leven bij mijn nieuwe familie....

 



Druckversion | Sitemap
© anne-marie kraan 2023